Pasywa

Pasywa są określane jako źródła finansowania majątku przedsiębiorstwa. Należy pamiętać, iż pojecie  akywów jest ściśle związane z bilansem jednostki, który przedstawia aktywa posiadane przez spółkę oraz źródła ich finansowania.
W ramach pasyw wyróżnić można dwie podstawowe grupy:
Kapitał własny – są to wartości wniesione do jednotki gospodarczej przez jej właścicieli (przede wszystkim kapitał podstawowy) oraz środki uzyskane w trakcie działalności i będące własnością jednostki (tu podstawową pozycją jest zysk wypracowany przez spółkę).
Kapitały obce – są to wszelkiego rodzaju źródła finansowania przy wykorzystaniu kapitału obcego. Będą to w dużej mierze kredyty i pożyczki zarówno długo- jak i krótkoterminowe oraz zobowiązania handlowe.

Pasywa w bilansie przedstawione są w kolejności od tych o najdłuższym do tych o najkrótszym terminie zapadalności. Całkowita wartość pasywów, zgodnie z zasadą bilansową, równa jest wartości aktywów kontrolowanych przez przedsiębiorstwo.

Aktywa

Ustawa o rachunkowości nie precyzuje bezpośrednio jednoznacznej definicji aktywów, a jedynie definicję poszczególnych ich rodzajów. Natomiast taką definicję aktywów znaleźć można w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości według których Aktywo jest to zasób kontrolowany przez przedsiębiorstwo w wyniku przeszłych zdarzeń, z którego oczekuje się przepływu przyszłych korzyści ekonomicznych do przedsiębiorstwa.

Według zasad rachunkowości kontrola nad aktywem nie zawsze oznacza posiadanie danego aktywa. W sytuacji gdy jednostka gospodarcza kontroluje aktywo, tzn. ponosi ryzyko z nim związane (np. z jego uszkodzeniem) oraz kontroluje korzyści z niego płynące, powinna ona wykazać to aktywo w bilansie, nawet jeśli prawnie nie jest ona jego właścicielem.

Najlepszym przykładem takiej sytuacji jest leasing finansowy. Mimo iż Leasingobiorca nie jest prawnym właścicielem leasingowanych środków trwałych, o jednak kontroluje je, a więc ponosi ryzyko z nimi związane oraz kontroluje korzyści osiągane przy ich wykorzystaniu. W związku z tym mimo, że to leasingodawca jest prawnym właścicielem środków trwałych, to leasingobiorca powinien wykazać je jako aktywa w swoim bilansie.

Reasumując aktywa w bilansie jednostki skupiają wszystkie posiadane przez nią zasoby. Według Ustawy o rachunkowości, aktywa w bilansie przedstawiane są zgodnie z zasadą tzw. „wzrastającej płynności”, czyli od najmniej do najbardziej płynnych.

Co do wartości, zgodnie z zasadą bilansową, suma aktywów w bilansie równa jest sumie pasywów, czyli źródeł ich finansowania o których będzie mowa w następnym wpisie.

Aktywa dzieli się na dwie podstawowe grupy:

- aktywa trwałe,

- aktywa obrotowe.

 

Aktywa trwałe i obrotowe różnią się głównie ze względu na czas, przez jaki jednostka zamierza z nich korzystać. Aktywa pozostające w firmie dłużej niż rok zaliczane są do aktywów trwałych.

Wyjątkami od zasady spełniania kryterium roku są zapasy, które zawsze zaliczane są do aktywów obrotowych oraz należności handlowe, które zgodnie z Ustawą o Rachunkowości wykazywane są wyłącznie jako aktywa obrotowe, a jeżeli termin ich zapadalności wynosi powyżej roku - prezentuje się je w aktywach obrotowych w oddzielnej rubryce.

 

Wszystkie aktywa o terminie zapadalności poniżej roku oraz które spółka zamierza utrzymywać krócej niż rok, lub będą wykorzystane w jednym cyklu produkcyjnym, powinny być wykazywane jako aktywa obrotowe.

Bilans

Na samym początku przygody z rachunkowością należy wiedzieć co to jest bilans.
Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. 2009 r. Nr 152 poz. 1223, z późn. zm.) przedstawia bilans jako syntetyczne, dwustronne, wartościowe zestawienie aktywów i pasywów sporządzone na określony dzień (dzień bilansowy) i w określonej formie. Jest to dokument księgowy stanowiący element sprawozdania finansowego, który zawiera podstawowe informacje o stanie majątkowym i sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Prawidłowo sporzadzony bilans powinien zawierać:
-określenie jednostki gospodarczej, której dotyczy,
-określenie momentu bilansowego, tzn. określenie daty, na którą jest sporządzany bilans,
-wyszczególnienie składników majątku i ich wartości,
-wyszczególnienie źródeł pochodzenia majątku i ich wartości,
-bilansujące się sumy cząstkowe i ogólne aktywów i pasywów,
-datę sporządzenia,
-podpisy osób odpowiedzialnych za prawidłowość i rzetelność bilansu.

Poniżej przedstawiony został wzór bilansu zamieszczony w załącznikach do Ustawy o rachunkowości.

Wstęp

Witam,

 

Udzielam korepetycji z zakresu rachunkowości od kilku lat i tym, co tak naprawdę poraziło mnie było to, jak mało ludzie wiedzą o rachunkowości i inwestowaniu. Często osoby którym pomagam zrozumieć rachunkowość to tak zwani ludzie biznesu, prezesi, kierownicy, pracownicy wyższego szczebla  dla których te tematy sa wyjątkowo ważne w ich życiu. Cały czas rozmyślałam jak te osoby zarządzają swoimi sprawami finansowymi z tak nikłą wiedzą o podstawach rachunkowości i inwestowania. Podczas wspólnej pracy odkryłam jak wiele trudności sprawiało im zrozumienie związku pomiędzy rachunkiem zysków i strat a zestawieniem bilansu. Każdy z nich twierdził że od tego ma księgowego, ale czy to księgowy zarządza jego firmą?

Kiedyś przeczytałam książkę Roberta Kiyosakiego "Bogaty ojciec, Biedny ojciec" i ona potwierdziła mi jak ważna jest mądra edukcja w zakresie rachunkowości. Na studiach zajęcia rachunkowości są nieciekawe i każdy chcę tylko zaliczyć a zaraz potem zapomieć o tym przedmiocie. Mam nadzieje że  pomogę w zrozumieniu rachunkowości, której trudność opanowania jest mitem.